Dag 8; Coimbra en een poging Peniche

Hehe, nu ben ik weer bij. Het is heerlijk even alles kwijt te kunnen en alle verhalen te kunnen vertellen aan al die mensen die dit vol interesse lezen. ()

Vandaag ging ik door Coimbra lopen. Ik had er net iets meer zin in dan normaal omdat ik vandaag voor het eerst in 7 dagen (!) iemand had om de dag mee door te brengen. Ik had niet verwacht dat ik het zo fijn zou vinden maar het was echt heel chill om de hele dag te kunnen kletsen en gezelschap te hebben.
Na uitgecheckt te hebben en onze backpacks achter te hebben gelaten in het hostel zijn we op pad gegaan. We kwamen er achter dat ze in bijna alle kerken en kathedralen geld vragen om naar binnen te mogen en dat vonden we toch wel een beetje onzin... Daarom zijn we meteen maar hét ding van Coimbra gegaan: de universiteit. Eerst twijfelde we nog of we tickets zouden kopen maar ik ben zó blij dat we naar binnen zijn gegaan!

De universiteit is groot. Heel groot. Zeker voor wat wij gewend zijn, al die redelijke kleine universiteiten met verder niet echt iets bijzonders. (Tot zover ik weet, voel je niet beledigd.) De studenten die er waren, waren helemaal in pak en sommige droegen een soort van cape. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik een beetje het gevoel had dat ik in Harry Potter was beland. Er was een heel groot, mooi en licht plein als je de poort door ging. Verder zag het er gewoon prachtig uit, zo licht en mooi en, wauw! Er was zelfs een kapelletje bij en die hebben we als eerste bezocht. Super mooi beschilderd! Heel schattig en voor een kerk/kapel heel kleurrijk. Helaas was veel bedekt omdat ze aan het restaureren ofzo waren. Verder waren er heel veel ruimtes, allemaal echt super mooi! Ik kan het niet eens omschrijven... Het was allemaal best oud maar het mooie was dat veel zalen en plekken nog werden gebruikt tijdens traditionele en belangrijke dagen.
Na een tijd rond te hebben gelopen mochten we de oude bliotheek in. Ik had eigenlijk verwacht dat de bibliotheek echt drie keer niks zou zijn; wat kan er nou bijzonder zijn aan een bibliotheek? Maar nu snap ik het... De bibliotheek was alsof je in een film was gestapt, heel betoverend en oud en mooi en ik heb geen idee hoe ik het moet omschrijven. Gewoon prachtig. Ondertussen speelde en onwijs muzikale vrouw wat op de piano, uiteindelijl bleek dat dit een warming up was voor haar optreden vanavond. Na lang te hebben genoten van de prachtige bibliotheek gingen we naar beneden richting de gevangenis. Ja, vroeger hadden ze een gevangenis onder de bibliotheek, waar studenten in moesten wanneer ze zich hadden misdragen. Best sick, in plaats van een waarschuwing of schorsing werd je gewoon in de gevangenis gegooid bij je eigen school....

Nadat we alles gezien hadden zijn we wat gaan eten op een heel Portugees plekje. Het was een soort kantine achtig iets waar ze heel lekker eten serveerde voor super weinig geld! Even rustig zitten en genieten van de omgeving, mijn gezelschap en mijn dagje.

Na een lekkere lunch op naar de botanic garden, kikkers en plantjes gekeken en een stukje gelopen. Helaas was er niet veel te zien dus zijn we bij een super lief tentje een stuk verderop wat wezen drinken. Ik heb het echt super gezellig gehad, pratend over jongens, vakanties, surfen, ervaringen, alles! She was so cool and nice to travel with :)

Back at the hostel waren we behoorlijk uitgeput en hebben we onze backpacks gepakt en onze wegen gescheiden. Onwijs verdrietig. Maar het werd nog veel verdrietiger (serieus). Na een kwartier lopen met mn backpack kwam ik rond 17.00 aan op het station. Bestemming: peniche. Maar dat was niet zo makkelijk als het leek. Er scheen geen trein naar peniche te gaan en de man achter het loket kon me moet verder helpen. Ik moest opzoek maar het busstation. Na wat dingen uitzoeken op mijn mobiel, een half uur later met dode schouders door mijn backpack, ben ik op zoek gegaan naar het busstation. Die heb ik helaas niet gevonden want na 45 minuten lopen kwam ik aan de andere kant van de stad aan op het andere station. Daar werd me verteld dat er geen rechtstreekse trein ging en hij niet wist of er wel bussen reden. Ook waren alle hostels op het andere station vlakbij peniche vol dus daar stond ik dan: mijn schouders brandde ongeveer van meer dan een uur met mijn backpack lopen en ik kon niet richting Peniche. Ik moest dus een hostel vinden in Coimbra, voor nog een nacht, aangezien ik niet in Peniche zou komen.
Ik kan je vertellen dat het heel kut is na zo lang lopen met pijnlijke schouders, om dit te horen te krijgen. De dagen hier zijn best lang en soms best zwaar in mijn eentje, en dit soort momentjes kunnen dan opeens hard aankomen... Maarja iedereen heeft zo zn ups en downs denk ik dan, dus na een breekmomemtje zat ik in de McDonalds op zoek naar eem ander hostel.

Na een uur lopen mijn hostel eindelijk gevonden. Mijn mobiel was natuurlijk leeg dus ik was net als bijna elke dag een beetje verdwaald. Gelukkig heb ik mijn hostel gevonden en ik zit nu in mijn eentje op de kamer. Eigenlijk is het wel even lekker dat mijn kamergenoten weg zijn omdat ik even tot rust kan komen. Mijn kamergenoten zijn opnieuw aardig en de rest van de mensen hier lijken ook aardig. Ik kreeg zelfs onverwacht een heerlijke crepe met vanillesuiker ofzo en kaneel, gewoon omdat die man aan het koken was en mij ook wou geven. Sweet!

Ik ga nu op zoek naar een bus of trein of iets voor morgen richting Peniche. Misschien ga ik zo nog naar een bar aangezien mijn kamergenoten me hebben uitgenodigd. Maar stiekem is slapen ook best lekker, zeker omdat ik morgen om 8 uur bij het ontbijt moet staan omdat ik vroeg in Peniche wil zijn en het nog minstens 3 uur reizen is.

Mijn inspiratie is op en ik ga mijn best doen morgen beter te laten slagen dan vandaag, wat betreft het vervoer naar mijn volgende locatie.

Ciao!